سوئیچ شبکه چگونه کار می کند؟

سوئیچ شبکه چگونه کار می کند

سوئیچ شبکه بسته های داده را از دستگاه مبدأ در یک شبکه محلی (LAN) دریافت می کند، آدرس (MAC) مقصد بسته را بررسی می کند و آنها را به پورت های مناسبی که دستگاه مقصد به آن متصل است، ارسال می کند.

مراحل مختلف درگیر در کل این فرآیند  به صورت زیر است:

یادگیری آدرس MAC: هنگامی که یک سوئیچ شبکه یک بسته داده را برای یک آدرس MAC خاص دریافت می کند، از جدول آدرس MAC خود برای تعیین پورت خروجی که بسته باید به آن ارسال شود، مشورت می کند. سپس سوئیچ بسته را فقط به پورت مرتبط با آدرس MAC مقصد هدایت می کند. این روشی است که سوئیچ شبکه برای به حداقل رساندن ترافیک غیرضروری شبکه و بهبود کارایی کلی شبکه کار می کند.
MAC Address Forwarding: هنگامی که یک سوئیچ شبکه یک بسته داده برای یک آدرس MAC خاص دریافت می کند، از جدول آدرس MAC خود برای تعیین پورت خروجی که بسته باید به آن ارسال شود، مشورت می کند. سپس سوئیچ بسته را فقط به پورت مرتبط با آدرس MAC مقصد هدایت می کند. این رویکرد ترافیک غیر ضروری شبکه را به حداقل می رساند و کارایی کلی شبکه را بهبود می بخشد.
Filtering and Flooding: اگر سوئیچ شبکه آدرس MAC مقصد را در جدول آدرس MAC خود نداشته باشد، از تکنیکی به نام flooding استفاده می کند. در flooding، سوئیچ بسته را به همه پورت ها، به جز درگاه ورودی، ارسال می کند. این تضمین می کند که بسته به مقصد خود برسد، حتی اگر سوئیچ در ابتدا از آدرس MAC مقصد آگاه نباشد. هنگامی که سوئیچ پاسخی را از دستگاه مقصد دریافت می کند، آدرس MAC را می آموزد و جدول آدرس MAC خود را متناسب با آن به روز می کند.
اجتناب از حلقه: حلقه های شبکه زمانی رخ می دهد که چندین اتصال مسیرهای اضافی بین سوئیچ ها ایجاد کنند. برای جلوگیری از حلقه ها، سوئیچ های شبکه از پروتکلی به نام پروتکل درخت پوشاننده (STP) استفاده می کنند. STP مسیرهای اضافی را شناسایی و غیرفعال می‌کند و به یک توپولوژی بدون حلقه اجازه می‌دهد. اگر سوئیچ یک حلقه را شناسایی کند، یکی از پیوندهای اضافی را برای حفظ یک شبکه پایدار و کارآمد مسدود می کند. سوئیچ شبکه برای جلوگیری از حلقه ها اینگونه عمل می کند.
بافر و صف: سوئیچ ها دارای حافظه بافر داخلی هستند تا به طور موقت بسته های ورودی را قبل از ارسال آنها ذخیره کنند. این مکانیسم بافر کمک می کند تا انبوهی از ترافیک داده را تطبیق دهد و از از دست دادن بسته ها یا ازدحام جلوگیری می کند. علاوه بر این، سوئیچ ها از الگوریتم های صف بندی مختلفی مانند First-In-First-Out (FIFO) یا Weighted Fair Queuing (WFQ) برای اولویت بندی و مدیریت ترافیک بسته های خروجی استفاده می کنند.
Broadcast و Multicast Forwarding: هنگامی که سوئیچ یک بسته پخش یا چندپخشی را دریافت می کند، بسته را به تمام دستگاه های متصل در دامنه پخش ارسال می کند. این تضمین می کند که همه دستگاه های موجود در شبکه LAN پیام پخش یا چندپخشی را دریافت می کنند.
هدف استفاده از سوئیچ شبکه
هدف اصلی سوئیچ شبکه، اتصال کاربران، برنامه‌ها و تجهیزات در سراسر یک شبکه است که آنها را قادر می‌سازد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و منابع را به اشتراک بگذارند.

در اینجا چندین هدف کلیدی دیگر از سوئیچ شبکه وجود دارد:

ارسال بسته: هدف اصلی سوئیچ شبکه، ارسال بسته های داده بین دستگاه های داخل یک شبکه LAN است. بسته های ورودی را دریافت می کند و پورت خروجی مناسبی را که هر بسته باید بر اساس آدرس MAC مقصد به آن ارسال شود، تعیین می کند. با ارسال انتخابی بسته ها فقط به گیرنده مورد نظر، سوئیچ تراکم شبکه را به حداقل می رساند و انتقال داده ها را بهینه می کند.
تقسیم‌بندی شبکه محلی: سوئیچ‌ها می‌توانند بخش‌های مجزا یا شبکه‌های محلی مجازی (VLAN) را در یک شبکه ایجاد کنند که امکان سازماندهی، امنیت و مدیریت ترافیک شبکه را بهتر می‌دهد.
پهنای باند و عملکرد پیشرفته: سوئیچ های شبکه پهنای باند اختصاصی را برای دستگاه های متصل فراهم می کنند. برخلاف هاب ها یا تکرارکننده ها که پهنای باند را بین تمام دستگاه های متصل به اشتراک می گذارند، سوئیچ ها یک مسیر داده جداگانه برای هر پورت اختصاص می دهند. این تضمین می‌کند که دستگاه‌ها می‌توانند به‌طور هم‌زمان بدون مشاجره با هم ارتباط برقرار کنند و در نتیجه عملکرد شبکه بهبود یافته و تأخیر کاهش می‌یابد.
افزایش ظرفیت شبکه: سوئیچ های شبکه کامپیوتری با ارائه پورت های متعدد، اتصال دستگاه های متعدد به یک LAN را امکان پذیر می کنند. این ظرفیت افزایش یافته به گسترش شبکه اجازه می دهد تا دستگاه های اضافی مانند رایانه ها، سرورها، چاپگرها، تلفن های IP، دوربین های نظارتی و سایر دستگاه های فعال شبکه را در خود جای دهد.
امنیت شبکه: سوئیچ ها ویژگی های امنیتی را برای محافظت از شبکه در برابر دسترسی های غیرمجاز و نقض داده ها ارائه می دهند. ویژگی هایی مانند امنیت پورت، لیست های کنترل دسترسی (ACL) و پروتکل های مدیریت ایمن به کنترل دسترسی به شبکه، جلوگیری از اتصال دستگاه های غیرمجاز و اجرای سیاست های امنیتی کمک می کند.

پشتیبانی از کیفیت خدمات (QoS): سوئیچ های شبکه اغلب دارای قابلیت های QoS هستند که انواع خاصی از ترافیک شبکه را در اولویت قرار می دهند. این تضمین می‌کند که برنامه‌های کاربردی حیاتی مانند کنفرانس صوتی یا ویدیویی، پهنای باند کافی دریافت می‌کنند و ترافیک با اولویت پایین‌تر بر عملکرد آنها تأثیر نمی‌گذارد. QoS به حفظ عملکرد بهینه شبکه کمک می کند و استفاده کارآمد از منابع را ممکن می سازد.
مدیریت متمرکز شبکه: سوئیچ های مدیریت شده، به ویژه، قابلیت های مدیریت متمرکز را ارائه می دهند و به مدیران شبکه اجازه می دهند تا شبکه را از یک مکان مرکزی پیکربندی، نظارت و عیب یابی کنند. آنها ویژگی هایی مانند مدیریت از راه دور، پشتیبانی از SNMP و ابزارهای نظارت بر ترافیک، افزایش دید و کنترل شبکه را ارائه می دهند.
انواع سوئیچ شبکه
سوئیچ های بدون مدیریت: سوئیچ های مدیریت نشده به دلیل سادگی و سهولت استفاده شناخته شده اند. آن‌ها معمولاً دستگاه‌های plug-and-play هستند که به حداقل پیکربندی نیاز دارند. سوئیچ های مدیریت نشده برای استقرار در مقیاس کوچک یا محیط هایی که اتصال اولیه نیاز اولیه است مناسب هستند.
سوئیچ‌های مدیریتی: سوئیچ‌های مدیریت‌شده ویژگی‌های پیشرفته و گزینه‌های سفارشی‌سازی را ارائه می‌کنند که به مدیران شبکه اجازه می‌دهد تا کنترل دقیقی بر شبکه خود داشته باشند. این سوئیچ‌ها طیف گسترده‌ای از قابلیت‌ها، از جمله پشتیبانی VLAN، تجمع پیوند، کیفیت خدمات (QoS) و ویژگی‌های امنیتی را ارائه می‌دهند. سوئیچ های مدیریت شده نیاز به پیکربندی و مدیریت از طریق یک رابط مبتنی بر وب یا یک رابط خط فرمان (CLI) دارند. آنها بسیار مقیاس پذیر و سازگار هستند، و آنها را برای شبکه های متوسط ​​تا بزرگ که در آن بهینه سازی شبکه، امنیت و قابلیت های مدیریت پیشرفته بسیار مهم است، مناسب می کند.
سوئیچ PoE (Power over Ethernet): یک سوئیچ PoE می‌تواند هم داده و هم انرژی الکتریکی را به دستگاه‌های متصل از طریق کابل‌های اترنت برساند و نیاز به منابع برق جداگانه برای آن دستگاه‌ها را از بین ببرد. کاربردهای رایج سوئیچ های PoE شامل تامین انرژی تلفن های IP، نقاط دسترسی بی سیم، دوربین های IP و سایر دستگاه های دارای قابلیت PoE می باشد.
سوئیچ قابل انباشته: یک سوئیچ قابل انباشته اجازه می دهد تا چندین سوئیچ به صورت فیزیکی به هم متصل شوند و به عنوان یک واحد منطقی واحد مدیریت شوند. با تغییرات پیکربندی، مدیریت شبکه را ساده می کند و به روز رسانی ها را می توان به طور همزمان در کل پشته اعمال کرد و مقیاس پذیری و افزونگی را بهبود بخشید.
سوئیچ شاسی: سوئیچ شاسی یک سوئیچ مدولار با کارت های خط قابل تعویض و منابع تغذیه است که انعطاف پذیری در طراحی شبکه را فراهم می کند. مدیران می‌توانند سوئیچ را با افزودن یا ارتقاء ماژول‌ها برای برآوردن نیازهای پورت و عملکرد خاص سفارشی کنند.

سوئیچ صنعتی: یک سوئیچ صنعتی به طور خاص طراحی شده است تا در شرایط سخت محیطی که معمولاً در تنظیمات صنعتی یافت می شود، به طور قابل اعتماد کار کند. این می تواند در برابر دماهای شدید، ارتعاشات و سایر شرایط چالش برانگیز مقاومت کند و برای استفاده در کارخانه ها، مکان های بیرونی و سایر کاربردهای صنعتی مناسب است.
سوئیچ لایه دسترسی: سوئیچ توزیع  یا لایه دسترسی به صورت استراتژیک بین لایه های هسته و دسترسی در یک طراحی شبکه سلسله مراتبی قرار می گیرد. ترافیک را از سوییچ های دسترسی جمع می کند و آن را به سمت هسته هدایت می کند و جریان داده ها را در داخل شبکه بهینه می کند.
سوئیچ هسته یا کور: سوئیچ هسته یا کور  یک جزء حیاتی است که در مرکز شبکه قرار دارد و ترافیک داده با سرعت و حجم بالا را مدیریت می کند. این به عنوان ستون فقرات شبکه عمل می کند، بخش های مختلف را به هم متصل می کند و جریان داده کارآمد بین آنها را تضمین می کند.
سوئیچ مدیریت شده در ابر: یک سوئیچ مدیریت شده توسط ابر از راه دور مدیریت و از طریق رابط های مدیریت مبتنی بر ابر پیکربندی می شود. این به مدیران شبکه اجازه می‌دهد تا تنظیمات سوئیچ را از هر نقطه با اتصال اینترنت کنترل و نظارت کنند و آن را برای شبکه‌های توزیع شده یا مشاغل با مکان‌های مختلف ایده‌آل می‌کند.
سوئیچ KVM: سوئیچ های KVM همچنین به عنوان سوئیچ های “صفحه کلید، ویدئو، ماوس” شناخته می شوند، دستگاه های سخت افزاری هستند که برای کنترل چندین کامپیوتر از یک کنسول واحد استفاده می شوند. آنها به کاربران اجازه می دهند با استفاده از یک صفحه کلید، مانیتور و ماوس، بین رایانه های مختلف جابجا شوند. با فشار دادن یک دکمه یا استفاده از میانبرهای صفحه کلید، کاربران می توانند به طور یکپارچه دستگاه های ورودی خود را برای کنترل رایانه های مختلف متصل به سوئیچ KVM تغییر دهند. سوئیچ های KVM معمولا در مراکز داده، اتاق های سرور و دفاتر برای ساده سازی مدیریت و صرفه جویی در فضا با کاهش نیاز به تجهیزات جانبی جداگانه برای هر کامپیوتر استفاده می شوند.
سوئیچ های شبکه هوشمند: سوئیچ های خود مدیریتی هستند که به عنوان سوئیچ های هوشمند نیز شناخته می شوند. سوئیچ های شبکه هوشمند روی لایه شبکه (لایه 3) OSI (ارتباط بین سیستم های باز) یا لایه پیوند داده (لایه 2) کار می کنند. این سوئیچ ها دارای ویژگی های مدیریتی هستند که امکان بازنشانی پورت از راه دور، تغییر جزئی LAN و پهنای باند پورت و نظارت بر دستگاه محلی را فراهم می کند. نسبت به سوئیچ‌های مدیریت‌شده ارزان‌تر است و راه‌اندازی آن آسان است، دارای پورت‌های متعدد با پشتیبانی چندپخشی است و دارای گزینه‌های PoE است. سوئیچ های شبکه از گزینه های گیگابیت و اترنت سریع پشتیبانی می کنند.
سوئیچ های پیکربندی ثابت: همانطور که از نام آن پیداست، این سوئیچ ها دارای تعداد ثابتی از پورت های اترنت مانند 8 پورت گیگابیتی، 48 پورت، 24 پورت و غیره هستند. این پورت ها از نظر اتصال و سرعت با هم تفاوت دارند و کمترین سرعت پورت 1 گیگابیت بر ثانیه است. این سوئیچ‌ها نمی‌توانند ماژول‌های جدید را بپذیرند، که کاربرد آنها را به شبکه‌های خانگی یا شبکه‌های متوسط ​​محدود می‌کند. سوئیچ های مدیریت شده، مدیریت نشده و هوشمند می توانند سوئیچ های پیکربندی ثابت باشند.
سوئیچ های LAN: سوئیچ های شبکه محلی یا سوئیچ های LAN برای ایجاد اتصالات در شبکه های محلی استفاده می شوند. سوئیچ های LAN عموماً به عنوان سوئیچ های داده یا سوئیچ های اترنت شناخته می شوند. آنها با ارسال بسته های داده به گیرنده مورد نظر در شبکه به کاهش ازدحام شبکه کمک می کنند. این سوئیچ ها پهنای باند خاصی را برای بسته های داده اختصاص می دهند که به جلوگیری از همپوشانی و تراکم آنها کمک می کند. سوئیچ های LAN سرعت بالا و جریان یکپارچه داده را در شبکه های محلی موسسات، خانه ها و دفاتر تضمین می کنند.
سوئیچ های مرکز داده: این سوئیچ های با کارایی بالا در سال های اخیر محبوبیت زیادی به دست آورده اند. سوئیچ های مرکز داده عمدتا توسط ارائه دهندگان ابر و شرکت های بزرگی که از مجازی سازی استفاده می کنند استفاده می شود. این سوئیچ ها دارای ویژگی های با امنیت بالا مانند امنیت پورت، لیست های کنترل دسترسی و رمزگذاری برای محافظت از داده ها و همچنین جلوگیری از دسترسی هستند. آنها معمولاً برای لنگر انداختن مش یا پارچه یک لایه مسطح یا معماری دو لایه مستقر می شوند.

معماری سوئیچ شبکه
معماری سوئیچ شبکه یک جزء حیاتی است که نحوه عملکرد آن در یک شبکه را تعیین می کند. سوئیچ های شبکه را می توان به دو نوع اصلی معماری طبقه بندی کرد:

معماری حافظه مشترک: در معماری حافظه مشترک، سوئیچ دارای یک واحد حافظه مرکزی است که تمام داده ها، فریم ها، بسته ها و آدرس هایی را که از سوییچ عبور می کنند ذخیره می کند. هر پورت سوئیچ دسترسی برابر به این واحد حافظه مرکزی دارد. سوئیچ های حافظه مشترک می توانند حجم زیادی از ترافیک را مدیریت کنند، اما همچنین می توانند با افزایش بار ترافیک، از تاخیر و کاهش عملکرد رنج ببرند.
معماری Crossbar: در معماری crossbar، سوئیچ دارای مسیرهای اختصاصی است که هر پورت را مستقیماً به یکدیگر متصل می کند. این نوع معماری در مقایسه با سوئیچ های حافظه مشترک سریعتر و کارآمدتر است زیرا هر پورت یک اتصال مستقیم دارد. سوئیچ های Crossbar برای محیط های پرترافیک ایده آل هستند زیرا می توانند حجم زیادی از داده ها را بدون هیچ گونه کاهشی در عملکرد مدیریت کنند.

سوئیچ شبکه برای چه مواردی استفاده می شود؟

سوئیچ های شبکه کاربردهای متنوعی در صنایع و محیط های مختلف دارند. برخی از کاربردهای کلیدی سوئیچ های شبکه کامپیوتری عبارتند از:

شبکه های تجاری: سوئیچ ها ستون فقرات شبکه های محلی (LAN) را در محیط های اداری تشکیل می دهند. آنها رایانه ها، سرورها، چاپگرها و سایر دستگاه ها را به هم متصل می کنند و امکان انتقال کارآمد داده ها، همکاری و به اشتراک گذاری منابع را فراهم می کنند.
مراکز داده: سوئیچ های شبکه نقش مهمی در مراکز داده، سرورهای اتصال، سیستم های ذخیره سازی و تجهیزات شبکه ایفا می کنند. آنها اتصال با سرعت بالا را فراهم می کنند و انتقال داده قابل اعتماد را در زیرساخت مرکز داده تضمین می کنند.
شبکه های صنعتی: محیط های صنعتی مانند کارخانه های تولیدی از سوئیچ ها برای اتصال سیستم های کنترل، دستگاه های نظارت و ماشین آلات استفاده می کنند. سوئیچ ها در شبکه های صنعتی اغلب دارای طرح های ناهموار برای مقاومت در برابر شرایط سخت هستند.
شبکه های پردیس: موسسات آموزشی و پردیس های بزرگ برای اتصال کلاس های درس، ساختمان های اداری و خوابگاه های دانشجویی به سوئیچ ها متکی هستند. آنها تقسیم بندی شبکه را فراهم می کنند، مدیریت ترافیک کارآمد و اطمینان از اتصال قابل اعتماد در سراسر محوطه دانشگاه را ممکن می سازد.

مزایای سوئیچ شبکه

سوئیچ های شبکه مزایای زیادی نسبت به انواع دیگر دستگاه های شبکه دارند. در زیر چند مزیت کلیدی استفاده از این سوئیچ ها آورده شده است.

پهنای باند بهینه شده: سوئیچ های شبکه به اطمینان از اتصال اختصاصی بین دستگاه های مختلف در یک شبکه کمک می کنند. این امکان ارتباط کامل دوطرفه را فراهم می کند و پهنای باند شبکه را بهینه می کند.
به حداقل رساندن تراکم شبکه: سوئیچ های شبکه کامپیوتری به آرامی جایگزین هاب های شبکه می شوند زیرا به کاهش تراکم شبکه کمک می کنند. به طور کلی، هاب ها داده ها را به تمام دستگاه های متصل به شبکه پخش می کنند، در حالی که سوئیچ ها فقط داده ها را از طریق مسیرهای اختصاصی به دستگاه های گیرنده مورد نظر ارسال می کنند. این به جلوگیری از ازدحام شبکه کمک می‌کند، که معمولاً زمانی رخ می‌دهد که چندین دستگاه به طور همزمان داده‌ها را در پهنای باند یکسان ارسال می‌کنند.
امنیت بهبود یافته: سوئیچ های شبکه قبل از ارسال داده ها، آدرس های MAC دستگاه گیرنده را اسکن می کنند. این درجه ای از امنیت را ارائه می دهد و به جلوگیری از دسترسی غیرمجاز کمک می کند.
تأخیر کم: از آنجایی که این سوئیچ ها به آدرس های MAC و مسیرهای اختصاصی اشاره دارند، هر دوی این سوئیچ ها ارتباط با تأخیر کم را ارائه می دهند. این برای برنامه های بلادرنگ مانند VOIP، ویدئو کنفرانس و بازی مفید است.
بهبود مدیریت شبکه: سوئیچ های مورد استفاده در شبکه های در حال رشد از طریق ابزارهای مختلفی مانند رابط های خط فرمان، رابط های وب و غیره مدیریت می شوند. این ابزارها به نظارت و مدیریت جریان ترافیک در شبکه و بهینه سازی عملکرد شبکه کمک می کنند.
مقیاس پذیری: اکثر سوئیچ های شبکه را می توان روی هم قرار داد یا در شبکه ها متصل کرد تا شبکه های بزرگ را تشکیل دهند. آنها به افزودن دستگاه های جدید به شبکه کمک می کنند. بنابراین، آنها اکنون به بخشی جدایی ناپذیر از بسیاری از شبکه های در حال رشد تبدیل شده اند.
مقرون به صرفه بودن: با امنیت، عملکرد و ارتباطات موثر، این سوئیچ های شبکه را می توان مقرون به صرفه تر از روترها نامید. آنها همچنین سرعت انتقال داده‌ها را سریع‌تر از روترها یا هاب‌ها تضمین می‌کنند.

ویژگی های سوئیچ شبکه
سوئیچ‌های شبکه ویژگی‌های مدیریتی دیگری را ارائه می‌کنند که کنترل و دید بهتری را برای مدیران شبکه فراهم می‌کند. این ویژگی ها عبارتند از:

SNMP (پروتکل مدیریت شبکه ساده): SNMP امکان نظارت و مدیریت متمرکز شبکه را فراهم می کند. این به مدیران امکان می‌دهد عملکرد سوئیچ را نظارت کنند، ترافیک شبکه را ردیابی کنند و اعلان‌های مربوط به رویدادها یا مشکلات شبکه را دریافت کنند.
تراکم و سرعت پورت: تراکم پورت به تعداد پورت های فیزیکی موجود در یک سوئیچ اشاره دارد. ظرفیت سوئیچ را برای قرار دادن دستگاه های متصل تعیین می کند. تعداد پورت های مورد نیاز را بر اساس تعداد دستگاه هایی که باید به شبکه متصل شوند، ارزیابی کنید. سوئیچ های مختلف سرعت پورت های متفاوتی را ارائه می دهند، مانند اترنت سریع (10/100 مگابیت در ثانیه)، اترنت گیگابیتی (10/100/1000 مگابیت در ثانیه) و اترنت 10 گیگابیتی (10 گیگابیت در ثانیه). سرعت مورد نیاز شبکه را در نظر بگیرید و سوئیچ هایی با سرعت پورت مناسب انتخاب کنید.
Port Mirroring: Port Mirroring قابلیتی است که به مدیران شبکه اجازه می دهد تا ترافیک شبکه را ضبط و آنالیز کنند. این به تشخیص مشکلات شبکه، بهینه سازی عملکرد و نظارت بر تهدیدات امنیتی یا رفتار غیرعادی کمک می کند.
VLAN ها (شبکه های محلی مجازی): شبکه های محلی مجازی (VLAN) امکان تقسیم بندی منطقی یک شبکه، جداسازی ترافیک و بهبود عملکرد و امنیت شبکه را فراهم می کند. هنگام انتخاب سوئیچ ها نیاز به تقسیم بندی شبکه و پشتیبانی VLAN را در نظر بگیرید. VLAN ها مزایایی مانند بهبود مدیریت شبکه، افزایش امنیت از طریق جداسازی داده ها یا بخش های حساس و مدیریت ترافیک کارآمد با جداسازی دامنه های پخش را ارائه می دهند.
کیفیت خدمات (QoS): کیفیت خدمات تضمین می کند که برنامه های کاربردی حساس یا حساس به زمان، منابع شبکه و پهنای باند لازم را برای حفظ عملکرد بهینه دریافت می کنند. اهمیت QoS را برای محیط شبکه خود در نظر بگیرید و سوئیچ هایی را انتخاب کنید که ویژگی های QoS و مکانیسم های اولویت بندی را ارائه می دهند.
نحوه انتخاب سوئیچ شبکه
هنگام انتخاب سوئیچ های شبکه برای یک محیط شبکه خاص، چندین فاکتور باید در نظر گرفته شود:

اندازه شبکه و مقیاس پذیری: اندازه شبکه فعلی را ارزیابی کنید و رشد آینده را پیش بینی کنید. سوئیچ هایی را انتخاب کنید که می توانند با افزایش مورد انتظار دستگاه ها و ترافیک شبکه سازگاری داشته باشند.
سرعت و پهنای باند مورد نیاز: سوئیچ ها دارای سرعت ها یا توان های مختلف هستند که بر حسب مگابیت بر ثانیه (Mbps) اندازه گیری می شوند. سوئیچ های پیکربندی ثابت گزینه های مختلفی را ارائه می دهند، از جمله Fast Ethernet (10/100 Mbps)، Gigabit Ethernet (10/100/1000 Mbps)، ده گیگابیت (10/100/1000/10000 Mbps) و حتی سرعت های بالاتر مانند 40/100 گیگابیت بر ثانیه انتخاب سرعت سوئیچ به نیازهای خاص انتقال داده بستگی دارد. هنگام در نظر گرفتن سرعت سوئیچینگ، ارزیابی نیاز به اتصالات پرسرعت و پهنای باند کافی برای پشتیبانی از برنامه های کاربردی داده فشرده، جریان چند رسانه ای یا ارتباطات بلادرنگ بسیار مهم است. برای کارهایی که شامل انتقال مکرر فایل های داده بزرگ است، یک سوئیچ اترنت گیگابیتی توصیه می شود. با انتخاب سرعت سوئیچ مناسب، اطمینان حاصل می‌کنید که شبکه شما می‌تواند به طور کارآمدی نیازهای فعالیت‌های مختلف را بدون تجربه محدودیت‌های عملکرد یا تنگناها برطرف کند.
ظرفیت سوئیچینگ: ظرفیت سوئیچینگ به میزان ترافیک داده ای اشاره دارد که یک سوئیچ می تواند انجام دهد. از نظر توان عملیاتی اندازه گیری می شود و معمولاً بر حسب مگابیت بر ثانیه (Mbps) یا گیگابیت در ثانیه (Gbps) مشخص می شود. ظرفیت سوئیچینگ بالاتر برای شبکه هایی با نیازهای سنگین انتقال داده ترجیح داده می شود تا از ازدحام و تنگنا جلوگیری شود.
ویژگی های امنیت شبکه: ویژگی های امنیتی سوئیچ مانند لیست های کنترل دسترسی (ACL)، امنیت پورت و پروتکل های مدیریت ایمن را برای محافظت در برابر دسترسی های غیرمجاز، نقض داده ها و حملات شبکه در نظر بگیرید.
قابلیت های مدیریت و نظارت: تعیین سطح کنترل و دید مورد نیاز برای مدیریت شبکه. ویژگی هایی مانند مدیریت از راه دور، ابزارهای نظارت بر ترافیک و سازگاری با سیستم های مدیریت شبکه را در نظر بگیرید.